Hildegarde, een ervaren vroedvrouw, die voor de eerste keer met "Senegal bevalt" meereist, maakt haar eerste ervaring op in verloskamer van Téfess...
Het is er een drukte van moeders die in arbeid zijn en misschien wel tegelijk moeten bevallen. Met één verlostafel( want de andere was dringend aan een opkuis toe ) is het niet mogelijk om allemaal op de tafel te bevallen. Dus dan maar in bed met een bedpan eronder. Allemaal naast elkaar zonder paravans. Iedere moeder is met haar arbeid bezig en hoort en ziet alles van de andere naast haar.
Diegene die bevallen is wordt op een matras op de grond gelegd om ze nog wat onder toezicht te houden. Wat mij opvalt is dat die moeders gelaten de ruwe behandelingen van de begeleiders ondergaan...
Steriliteit, zoals wij die kennen , is hier helemaal niet aan de orde .
Het geduld om moeders te begeleiden bij het persen is ver te zoeken. Als de vrouwen niet goed meeduwen uit angst en van de pijn, wordt er met een vuist in de buik geduwd . De vrouw gilt maar het maakt niet uit. Ze moeten zwijgen en duwen. En dan wordt de babay geboren in zijn vuil vruchtwater, want de meeste babies hebben hier al veel stress gehad tijdens de zwangerschap zodat het vruchtwater al niet meer helder is. Zoveel meconiaal vruchtwater heb ik nog nooit gezien!
Wonder boven wonder reageren de baby's vrij vlug en beginnen vlot en spontaan te ademen.
De kinderen worden in een kleurrijke doek, panje, van de mama gewikkeld, zo weet de moeder welke haar baby is en worden ze niet verwisseld, althans dat hoop ik want op dat moment lagen ze met 4 of 5 op één babytafel. Ik wil bij elke moeder de baby zo vlug mogelijk aan de borst. Deze taak heb ik me toegeëigend...
In al die drukte was het een berg aan ervaringen die me heel erg confronteerden met een totaal andere mentaliteit en die me deden steigeren “dit kan toch niet" !!! Maar gelukkig kunnen de andere collega’s bevestigen dat er niet in alle postes zo gewerkt wordt! Na een goede ventilatie met het team op naar een andere ervaring morgen...
Hildegarde
