De missie zit er op, wij zijn allen veilig en wel terug thuis bij onze familie en vrienden!
Het was warm en intens. We werkten samen met onze senegalese collega's, bespraken verschillen en overeenkomsten. We deelden verdriet en machteloosheid, maar ook hun hartelijke lach...We ondersteunden hen met info en materiaal, maar leerden ook van hun uithoudingsvermogen en inzicht. En hoe creatief ze met weinig middelen toch iets bereiken. We deelden onze zorg voor hun moeders, hun (te kleine) pasgeborenen en families...
We zij blij dat we jullie via de blog een beetje inkijk konden geven,ook al is het maar een glimp van alles wat we meemaakten en voelden. Hiervoor schieten woorden tekort...
Ik wil eindigen met een gedicht van Patrick Verstraete dat ik na mijn eerste missie toegestuurd kreeg van Anne Snoeck, en dat nog mij nog steeds verwarmt: De Baobab.
Christine
de Baobab staat in zijn dromen niet alleen
want jij schuwt de zon in zijn schaduw
de schaduw van een zwart volk achtervolgt je
in iedere stap hoor je luidop hun droom
en niemand die ooit weten zal
wat de Baobab je nog meer te vertellen had...
Het team op weg naar huis...
Myriam, Katja, Christine, Rita, Anne, Annelies, Hilde
Het voltallige team met Brigitte in Dakar, op uitnodiging bij de Belgische Ambassade
Geen opmerkingen:
Een reactie posten